෴පිං හිත පුර හඳ බුදුන් වඳිනවා!෴
සිල් ගත් දෝතට පියුම් පිපෙනවා!
පිං හිත පුර හඳ බුදුන් වඳිනවා!
මිත්තනියේ නුඹ සිල් රෙදි පොරවා
පන්සල් ගිය හැටි හිතේ මැවෙනවා//
බෝසත් සිරිතේ කථා කියා දී
බෝසත් ගතිගුණ පුරුදු කළා
බෝසත් දරුවන් රටකට බිහි කළ
මිත්තනියේ නුඹ නිවන් දකිනවා!
නුඹ නිවන් දකිනවා!
බාලේ සිට අප තුරුලට අරගෙන
ආල වැඩු අම්මා වාගේ
පෑ සෙනෙහස රන් රුවන් වටිනවා!
මිත්තනියේ නුඹ නිවන් දකිනවා!
සිල් ගත් දෝතට පියුම් පිපෙනවා!
පිං හිත පුර හඳ බුදුන් වඳිනවා!
මිත්තනියේ නුඹ සිල් රෙදි පොරවා
පන්සල් ගිය හැටි හිතේ මැවෙනවා//
“මිනිසුන් කොටස් දෙකක් සිටින බව මගේ පියා මට පවසා ඇත. ඉන් එක කොටසක් වැඩ කරන අයයි. අනෙක් කොටස ඒ සඳහා ලකුණු දමා ගන්නා
අයයි. මගේ පියා නිතර උපදෙස් දී ඇත්තේ මින් පළමු
කොටස වි සිටින ලෙසයි. එයට හේතුව වැඩ කරන මිනිසුන් අතරේ තරඟයක් නැති බැවිනි. තරඟය ඇත්තේ වැඩ නොකර ලකුණු ගන්නා
මිනිසුන් අතරයි”. මහත්මා ගන්ධි තුමා එසේ පවසා ඇත.
මගේ මිත්තනිය මෙතරම් දාර්ශණික නැත. එහෙත් ගත කළ ජිවන රටාව තුල, මහත්මා ගන්ධිගේ දර්ශණයට අනුව පළමු කොටස
තුල මගේ මිත්තනියද සිටි බව මම නිතර දුටිමි. මහපොළවට ණය නැති ඇය ජිවන චක්රයේ එක්තරා යුගයක කළ පවක් මේ භවයේ ගෙවා
අවසන් කරමින් සිටින දිරිය මවකි.
දරුවන් හත් දෙනෙකුගේ මව වන ඇය මුණුපුරන්
මිණිපිරියන් දහහතර දෙනෙකුගේ මිත්තණිය වේ. අවාසනාවකටද වාසනාවකටද මන්දා අදටත් තමන් විසින් උපයන
මුදලින් තම ජිවිතය පමණක් නොව දරුවන්ගේ සහ ඔවුන්ගේ දරුවන්ගේද දුක ළඟ තම ශ්රමය
ශක්තියක් ලෙස තබති. සීයා මිය ගිය දින සිට හැම විටම දරුවන්ගේ
බඩගින්දර නිවාලිමට සමත් විය. එහෙත් අදටත් ඇය විශ්රාම නොගැනිම පිළිබඳව
මම සිටින්නේ කනස්සල්ලකිනි. උත්තමිය නඩත්තු කිරීමට මටද හැකියාව ඇත. එහෙත් ඇය ඉගෙන ගත් ධර්මයට අනුව කා
හටවත් අත නොපා ජිවත් විම අපටද ආදර්ශය කි. දරුවන් දුන්නොත් ගන්නවා මිස ඉල්ලන් කෑමක් ඇයගේ ජිවන දැක්ම තුල නොමැත. දැනටමත් ඇය සිත තුල මොන මොන
බලාපොරොත්තු රැදි ඇත්ද කියලා මම නොදනමි. එහෙත් මිය යාමට පෙර ඉෂ්ඨ කර ගත යුතු පැතුම් තවමත් සිතුවිලි පමණක් වි
ඇති බව නොරහස කි.
සුවිසල් මැදුරු වල නුඹේ දරුවන් සුව
විඳිති. එහෙත් ඔබ තවමත් නුඹට පණ මෙන් ආලය කළ ආදරණීය
ස්වාමියාගේ සුවඳ රැඳි පුංචි නිවහනේ කාලය ගෙවිමට තරම් නිහතමානී විය.
පින්වන්ත මව් කෙනෙකුගේ දියණිය විමට මට මඟ
එළි කළ දුන්නේ නුඹයි මගේ මිත්තනියේ. ඇය තරමට නුඹ මට කරුණාවන්ත විය, ඇය තරමටම සෙනෙහස නුඹද දුන්නෙමි අපට, මම කරන්නා වු සියළු යහපතේ බලයෙන් තව චිරාත් කාලයක් නිරෝගිව සිට දුකක්
නොමැතිව මෙම භවයට සමු දෙන්නට නුඹට ඒ පිං අනුමොදන් වෙත්වා!
මගේ මිත්තණිය සේ ඔබේ මිත්තණියත් මව්වත්
ගුණ වලින් යුක්ත බව මම සිතමි. සමාජය දෙස විමසිලිව බලන විට දසදහස්
වාරයක් ඔබ දෙපාතුල වැතිරෙන්නට මට සිත් විය. ඒ මන්ද යත් ඔබ වැදු දරුවන් දුසරිතයෙන් තොර ජිවිත ගෙවන බැවිනි. එහෙත් ඔවුන් ඔබට සාධාරණයක් ඉටු කර
ඇත්ද? යන වග මට නම් ප්රෙහේළිකාවකි. එහි හිස් කොටු ඇත. හිස් කොටු පුරවන්න ඔබේ දරුවන්ට තවමත්
නොහැකි වි ඇති බව මම පවසමි. සමාජයට බරක් නොවන දරුවන් බිහිකර දි අද
දුක් විඳින දෙමාව්පියන් නම් කොතරම් ඇත්ද? අම්මා අප්පා හඳුනන්නේ නැති සාමාජයක අප්පා දුව තම ලෙයින් උපන් බව
අමතක කරන යුගයක සිටින අපි, එවන් වු කැත උලුප්පා පෙන්වන ගමන් ම සමාජයට නොපෙනෙන එහෙත් දිරිය පියවරු
මව්වරු අගය කර සමාජය ඉදිරියේ පිදිය යුතු නොවේද?අද දකින පුවත් සියල්ලක්ම පාහේ මරණ දැන්විම් ය. එහෙත් ඊට වඩා වැදගත් ධනාත්මක සිතුවිලි වලට පණ පොවන අපේ පියවරු
මව්වරු දරුවන් ද පෙන්විමට අපි කාරුණික වෙමු.